Autor : Lirim Gashi
Zoti mos um shtift n’gjynah, hiq bre s’po muj m’i duru.,
A ka ma siklet se me pa ni burrë nga alamet Drenica, që flet me akcentin prishtino-v….nal të Vlora Çitakut?
Kur burrat e PDK-së përdorin atë dialektin prishtinalo-v….al të stilit “puo, juo, shpuo”, më kap një neveri trupore dhe më ndizet një dëshirë me jau kallxu ku është vendi – me mikrofon e me kamera, drejt e live në “EuroTrash Balkan Show”.
A e dini se çfarë ka ndodh kur kanë shku themeluesit e Pydyky për herë të parë në Bruksel ?
Kur i përshëndetën prostitutat e pufit nga dritaret, qè po talleshin me ta si kudrat me sajat e eskimezve, këta u përlotën nga krenaria dhe i thanë njëri tjetrit:
“Shih sa të famshëm jemi bo, edhe femrat më të bukura të Evropës po na njohin dhe po na duan!”
Po ku me dit ata të shkretit qè kurvat e pufit nuk ishin VIP-a, por viktima të ndjenjës së përhumbur për seks me pagesë në emër të lirisë?
Ku me dit të shkretit kur femra ma e bukur që e kishin pa në jetë, ishte Gana, strashilla e kallamoqit, në një kohë kur besonin se Komorani ishte Kryeqyteti i Evropës.
Kur hynë për herë të parë në disko – o Zot!
Një këmbë kërceonte “dadole”, tjetra kërkonte shtrat për me fjet. Ia shkilnin gishtat njëri-tjetrit sikur të ishin në gara për kërcim me minat anti-njeri.
Dikush ra, dikush bërtiti, dikush kërkoi azil politik në banak.
E kamerieri bërtiti:
“A është kjo performancë artistike, apo sulm diplomatik nga jugu i skajshëm i Ballkanit ?”
Dhe, kur dëgjoj Pydyky Boys që thonë “puo, juo, shpuo”, më vjen me recitu Kuranin në versionin e vulvës së Çitakut dhe me e komentu me mimikën e Grenellit gjatë një or…mi euroatlantik të nivelit të NATO-s në Tiranë.